Iohannes (Hanco) de Olauia (Ole, Oław, Olawia, Wolauia)
Kupiec sukienny przybyły do Krakowa z dolnośląskiej Oławy. W latach 1369 i 1370 zasiadał w ławie miejskiej, a od roku 1371 był odnotowywany wielokrotnie, do 1402 roku, jako rajca urzędujący. Jan był właścicielem domów położonych przy ul. Grodzkiej, przed bramą Szewską i przy ul. Floriańskiej, jak też kramu sukienniczego. Miał posiadłość przy ul. Braci Mniejszych (obecnie Bracka), ale sprzedał ją w 1397 roku Kacprowi Krugilowi (nr 136). W 1375 roku wraz z bratem Stefanem (nr 112), także rajcą, zakupił od rajcyjerzego Czeyna (nr 94) kolejny dom przy ul. Floriańskiej, sąsiadujący z pierwszym, a od Anny, żony Jerzego Czeyna, połowę kramu sukienniczego. W roku 1391 Jan kupił od Jana łaziebnego jego łaźnię zwaną Rogacką. Po roku 1392 zaczął wyprzedawać zgromadzone nieruchomości: kram sukienniczy, dom położony przed bramą Szewską, w końcu w 1396 roku - łaźnię. Synem lub krewnym Jana był Maciej Ole, starszy cechu złotników krakowskich.
Z Kodeksu Behema kopia dokumentu z 1369 roku, stwierdzającego, że Mikołaj, syn Gerlaka, młynarz, zapisał miastu połowę grzywny rocznego czynszu na swoim domu położonym w Krakowie, co uczynił przed ławą miejską, w składzie której zasiadał Jan z Oławy – oraz powiększenie zapisu imienia (Biblioteka Jagiellońska, sygn. rkps 16, k. 31)