Johannes (Hannus) Weynke (Wenke, Wenge, Wnęk)
Mieszczanin krakowski, przyjęty do prawa miejskiego w roku 1411, bez poręczenia, co może świadczyć o tym, że przybył do Krakowa z odpowiednimi dokumentami z poprzedniego miejsca zamieszkania. Jan został odnotowany w krakowskich księgach miejskich w latach 1411-1440. Być może był powiązany rodzinnie z krakowskim menniczym Janem Wenke, prowadzącym królewską mennicę w latach 1407—1412. W roku 1433 wszedł do władz samorządowych miasta, obejmując urząd ławnika sądowego. Kadencja w ławie obejmowała także rok następny. W tym samym, 1434 roku, został nominowany do rady miejskiej, w której jest wzmiankowany do roku 1440. Zasiadając w radzie urzędującej, pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Jako burmistrz właśnie jest wzmiankowany w roku 1439, gdy wraz z Mikołajem Wierzynkiem (nr 191) i Kunczem Korsnerem (nr 204) odbierał zeznanie testamentowe Mikołaja Blumentala. W roku 1435 został zobowiązany uchwalonym przez radę miejską wilkierzem do utrzymywania konia na potrzeby miasta. Jako rajca w 1439 roku brał udział w sprzedaży „na widerkauf”, czyli z prawem odkupu, rajcom Janowi Tesznerowi (nr 216) i Piotrowi Tarnowowi (nr 217) wsi Grzegórzki i Dąbie za 1000 florenów węgierskich. W 1412 roku wraz Z niejakim Tamochem poręczał za Jana Slemmekittila przy przyjęciu go do prawa miejskiego. Zmarł po roku 1440.
