Johannes Thurzo (Thurso, Thwrzo)
Kupiec, przemysłowiec, finansista, wybitna postać krakowskiego patrycjatu. Założyciel magnackiej rodziny na Węgrzech, tytułowany cornes de Bethlemfalva (od nazwy Betlanovce). Urodzony w Lewoczy na Spiszu 30 kwietnia 1437 roku. Do prawa miejskiego Krakowa został przyjęty w roku 1465. Po rocznym sprawowaniu urzędu ławnika sądowego w roku 1477 powołany został do rady miejskiej, w której godność rajcy sprawował ponad 30 lat, do roku 1508 włącznie. Zasiadał w radzie urzędującej w 1477 roku, gdy rozpoczęto prace nad budową nowego ołtarza w kościele Mariackim. Z ramienia rady nadzorował powstawanie ołtarza. Handlował miedzią i ołowiem, w spółce z możnymi Fuggerami z Augsburga poszukiwał rud metali i budował huty. W Mogile pod Krakowem uruchomił wielką jak na ówczesne czasy hutę miedzi, nastawioną na odzyskiwanie srebra z rud tego metalu. Był właścicielem kopalń i hut w miastach Górnych Węgier, zwierzchnikiem rejonu górniczego w środkowej Słowacji. Działał także w spółce z rajcą Janem Teschnerem młodszym (nr 257), który poślubił w Lewoczy jego siostrę Marię. Jan Turzo był jednym z najbogatszych ludzi ówczesnej Europy Środkowej. Znał języki łaciński, niemiecki, polski i włoski. W Krakowie był właścicielem kamienic położonych przy ulicach Grodzkiej, Szewskiej i Szczepańskiej („Pod Gruszką”), a także folwarku na Prądniku. Był dwukrotnie żonaty: z Urszulą, córką Jana Berne (nr 234), a później z Barbarą, córką Jana Becka (nr 293). Zmarł 10 października 1508 roku w Rivoli na Węgrzech, pochowany został w Lewoczy. Spośród dzieci znaczną pozycję zajęli Jan młodszy, biskup wrocławski, Stanisław, biskup ołomuniecki, i Jerzy, rajca krakowski (nr 316).
