Ioannes Dzidowsky
Lekarz krakowski, doktor medycyny i sekretarz królewski. Pochodził z Wiślicy. Prawo miejskie krakowskie przyjął w 1697 roku. Studiował na Uniwersytecie Krakowskim. Pierwszy stopień nauk wyzwolonych i filozofii uzyskał w 1675 roku, a doktora filozofii w 1681. Zawodu lekarza uczył się najpierw pod kierunkiem Stanisława Wosińskiego (nr 543), a następnie (od 1689 roku) na uniwersytetach włoskich (zapewne w Padwie i Rzymie). Rozprawę doktorską obronił w roku 1693 i po powrocie do Krakowa znalazł się w gronie najlepszych profesorów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Krakowskiego jako jeden z wykładowców. Napisał wtedy kilka rozpraw z zakresu nauk medycznych. Rajcą został obrany w 1700 roku, na miejsce po zmarłym Andrzeju Stanisławie Krauzie (nr 559). W czasie swojej kariery rajcowskiej siedem razy wszedł do rady urzędującej i w przypadającej na niego w radzie kolejności pełnił funkcję burmistrza. Pełnił też funkcję lonera w latach 1707 i 1709. Jako lekarz i rajca krakowski został obciążony przez Szwedów w 1702 roku kontrybucją w wysokości 300 talarów. Po wybuchu zarazy w roku 1707 pospiesznie opuścił Kraków i udał się do Niepołomic. Był właścicielem kamienicy przy ul. Szewskiej 5A. W 1692 roku ożenił się z Anną Filusiówną. Brak wiadomości o pozostawionym potomstwie. Jan Stanisław Dzidowski zmarł 29 marca 1718 roku. Na urzędzie rajcy został zastąpiony przez Franciszka Toryaniego (nr 591).
