Iohannes (Hanco) Spiczimir (Spicimiri, Spytimiri, Spitzmer)
Kupiec krakowski, syn Jaszka, przedstawiciel zamożnej i wpływowej rodziny mieszczańskiej, jednak raczej niespokrewnionej ze Spicymirem, kasztelanem krakowskim, historycznym założycielem rodu Leliwitów za czasów Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego. Spicymirowie zdobyli znaczącą pozycję w Krakowie już na początku XIV wieku, w roku 1303 jest wzmiankowany Konrad, ławnik, oraz być może jego syn, Jaśko, który pozostawił synów: Jana i Grzegorza. Jan może być tożsamy właśnie z jednym z tych synów Jaśka. We władzach miejskich został odnotowany po raz pierwszy w roku 1321 jako ławnik. W ławie miejskiej zasiadał także w latach 1322, 1324, 1325, 1329 i 1330. W radzie miejskiej został wymieniony dwukrotnie, w latach 1339 i 1350. Rodzina posiadała dom położony przy ul. Braci Mniejszych (obecnie Bracka) oraz udziały w nieruchomościach zlokalizowanych nad Prądnikiem. W roku 1335 Jan brał udział w podziale tych nieruchomości dokonywanym przez współwłaścicieli, co zatwierdził Kazimierz Wielki, natomiast w roku 1360 sprzedał Janowi Borkowi, stolnikowi sandomierskiemu (nr 72), położony nad Prądnikiem młyn wraz z trzema ogrodami. Jan miał syna Mikołaja, późniejszego ławnika z 1350 roku, zmarłego przed rokiem 1360. Z tej mieszczańskiej rodziny wywodzili się Jan Spicymir młodszy (nr 111), rajca od 1381 roku, oraz Piotr Spicymir (nr 163), rajca od roku 1408.
