Johannes Slepchogil (Slepkugil)
Kupiec należący do elity miejskiej, odnotowany w księgach miejskich w latach 1371-1410. Angażował się w działalność miejskiego samorządu. W roku 1382 był członkiem ławy miejskiej, a w roku 1391 wszedł w skład rady miejskiej. Wzmiankowany jako rajca sześciokrotnie, w przedziale lat 1391—1402. Prowadził rozległą działalność handlową. W roku 1402 za pośrednictwem kupca Henryka Smeta, siostrzeńca rajcy Macieja Arnsberga (nr 154), posłał do Flandrii towary, wśród których znalazło się 546 brył lwowskiego wosku, 107 cetnarów miedzi i 35 tysięcy czarnych skórek węgierskich. Od 1371 roku Jan był właścicielem domu zakupionego od Klemensa z Cieszyna, położonego przy ul. Wiślnej, obok domu Franciszka, poborcy podatków. Później nabył także dom przy ul. Grodzkiej, obok domu przyszłego rajcy Henryka Parchwicza (nr 160). Po swoim krewnym, Andrzeju Slepkugilu, odziedziczył cały jego majątek ruchomy i nieruchomy. W roku 1397 sprzedał rajcy Hartlipowi z Klutschau (nr 133) połowę swego domu położonego przy ul. św. Jana, obok domu rajcy Jana Gerlacha (nr 110). Jan zmarł przed 15 czerwca 1412 roku, kiedy jego żona Anna występuje już jako wdowa w sprawie fundacji ołtarza w kaplicy św. Barbary.
