Joannes Sebastianowicz
Kazimierzanin, we władzach miejskich reprezentant mieszkańców miasta „w obrębie murów”. Poświadczony na urzędzie ławnika w roku 1608. Godność rajcy kazimierskiego otrzymał w 1611 roku – w radzie zajął miejsce po zmarłym Jakubie Toporku (nr 261). Urząd rajcowski sprawował przez niecałych pięć lat, w radzie urzędującej-burmistrzowskiej został odnotowany tylko w roku 1611, pierwszym w jego karierze rajcowskiej. Jako rajca stary uczestniczył w zatwierdzaniu przez radę miejską statutów cechowych: w roku 1614 cechu szyprów kazimierskich, w roku 1615 cechu garncarzy kazimierskich. Brał udział w zawieraniu układu między miastem Kazimierzem a kazimierską gminą żydowską w sprawie doprecyzowania i poszerzenia układu zawartego w roku 1609. Jan Sebastianowicz żonaty był z Reginą, córką Katarzyny Gizowskiej, siostrą Katarzyny Gorczanki, wdowy po Hieronimie, rajcy wielickim. W roku 1612 żona Regina, działając w imieniu własnym i siostry Katarzyny, sprzedała na wyderkauf (to jest z możliwością odkupienia) Stanisławowi Rudzkiemu, wicekustoszowi i altaryście katedralnemu, czynsz roczny w wysokości 18 złotych, zabezpieczony na dwóch domach leżących na Kazimierzu, będących własnością jej i jej siostry, za sumę 300 złotych (zobowiązała się przy tym do płacenia temuż Stanisławowi Rudzkiemu, a po jego śmierci przeorowi klasztoru oo. Augustianów, wspomnianego czynszu w trzech ratach: na św. Michała Archanioła, Boże Narodzenie i św. Jakuba Apostoła, w zamian za odprawianie mszy św. w intencji Stanisława Rudzkiego; po roku ową sumę 300 zł wielebny Rudzki sprzedał dalej). Jan Sebastianowicz zmarł przed 29 stycznia 1616 roku, kiedy to na zwolnione po nim miejsce nominowany został Tomasz Różyc (nr 274).
