Ioannes Rudzki (Ruskij, Russki, Rucki, Ruszki, Ruczki)
Słodownik, piwowar kazimierski, jeden z rajców Kazimierza o najdłuższym stażu rajcowskim, liczącym czterdzieści pięć lat – jednak od połowy lat osiemdziesiątych XVI wieku jego aktywność w radzie była ograniczona, zasiadał w radzie starej. Czynny był natomiast w latach 1565–1566, 1570–1571, 1574–1575, 1579–1580 i 1583, gdy zasiadał w radzie urzędującej-burmistrzowskiej. W 1580 roku zatwierdzał z innymi rajcami wszystkie przywileje i statut cechu kuśnierzy kazimierskich i stradomskich, co potwierdził w następnym roku Stefan Batory. W 1581 roku uchwalał zgodę rady miejskiej na zapisy w statucie cechu karczmarzy. Z kolei w 1583 roku wraz z innymi rajcami zatwierdzał statut cechu słodowników, piwowarów i karczmarzy kazimierskich, w tym samym roku potwierdzony przez Stefana Batorego. Również w 1583 roku brał udział w zawieraniu układu między radą Kazimierza a gminą żydowską o ponownym (po układzie z 1553 roku) rozszerzeniu granic miasta żydowskiego – siedlisko izraelickie zostało poszerzone o posesje położone przy wschodnim odcinku ówczesnej ul. św. Wawrzyńca, co zostało zatwierdzone w tymże roku przez Stefana Batorego. W tym samym roku brał udział w przyjęciu statutu cechu słodowników, piwowarów i karczmarzy kazimierskich (ten statut Stefan Batory również niezwłocznie zatwierdził). W 1566 roku, gdy zasiadał już w radzie, otrzymał od niej prawo wieczystej, dziedzicznej dzierżawy jednej z dwunastu miejskich jatek solnych, z prawem zakupu i sprzedaży soli z Wieliczki. W roku 1606 świadczył przed wójtem, do którego oblicznie [osobiście] przyszedszy uczciwy Maciej Hynaek słodownik, na ten czas u Pana Rudzkiego Raicę Kazimierskiego robiący, pokazał ranę w rogu głowy i na prawej ręce dzbankiem dnia dzisiejszego przez Stanisława Dziektarowskiego bez przyczyny zadane. Ożenił się z Anną, córką rajcy kazimierskiego Marcina Spuntha (nr 221). Zmarł przed 19 kwietnia 1611 roku, kiedy to do rady urzędującej został powołany na jego miejsce nowy rajca, Wojciech Michałowicz (nr 267). W latach 1618 i 1622 w ławie miejskiej odnotowany został Hieronim Ruski (Rudzki), możliwe, że krewny rajcy Jana Ruskiego.
