Iohannes (Hanco) Romancii (dictus Romantz, Romanecz)
Najstarszy ze znanych przedstawicieli możnego rodu mieszczan krakowskich Romanczów. Nie wiadomo, skąd wywodziło się nazwisko rodowe - mogło oznaczać pochodzenie z Rzymu, od imienia Romana, od miejscowości Romance we Francji lub, co najbardziej prawdopodobne, od wsi Romancow na Śląsku. Jan po raz pierwszy został odnotowany w Krakowie w roku 1313, gdy zakupił kilka nieruchomości przy ul. Szewskiej. We władzach miejskich pojawił się w latach 1324 i 1325, wchodząc w skład ławy miejskiej. Został trzykrotnie odnotowany jako wójt sądowy: w latach 1333,1338 i 1352. Jako rajca krakowski pierwszy raz jest odnotowany w roku 1338 i potem — na tym urzędzie - wzmiankowany jeszcze kilkakrotnie, do roku 1356 włącznie. Zajmując się handlem, zgromadził wielki majątek. Był właścicielem ponad 20 kamienic i domów, położonych między innymi przy ulicach Szewskiej, Sławkowskiej i św. Krzyża, na rogu Floriańskiej i Rynku, koło cmentarza kościoła Mariackiego oraz w zaułku żydowskim (obecnie ul. Jagiellońska). Oprócz tego posiadał place budowlane, folwarki, ogrody, kramy i jatki. Majątek przeszedł na dzieci i wnuki Jana, które wyzbywały się nieruchomości, znikając z Krakowa około 1370 roku. Prawdopodobnie potomkowie nabywali dobra ziemskie, osiedlając się ostatecznie na wsi. Jan pozostawił trzech synów: Mikołaja, od 1353 roku przez kilka lat wójta krakowskiego, Piotra, żonatego z Krystyną, i Tomasza zwanego Tomelinem, Pozostawił też dwie córki, z których jedna była żoną Peszka z Pacanowa, mieszczanina sandomierskiego.
Wydany w 1345 roku w Krakowie dokument, w którym Kazimierz Wielki stwierdza, że Agnieszka, córka Piotra zwanego Zaya, sprzedała Janowi (Hankowi) Romanczowi folwark położony koło kościoła św. Mikołaja – oraz powiększenie zapisu imienia (Archiwum Państwowe w Krakowie, sygn. perg. 28)