Joannes pannitonsor Kazimierski postrzygacz sukna, wybrany do rady miejskiej w 1563 roku, zasiadał w niej przez dwadzieścia sześć lat, dziesięciokrotnie otrzymywał nominację do rady urzędującej. W 1566 roku od rady miejskiej otrzymał prawo wieczystej i dziedzicznej dzierżawy jatki solnej, jednej z dwunastu tego rodzaju miejskich, uprzywilejowanych jatek. W 1580 roku za jego kadencji burmistrzowskiej rada miejska zatwierdziła wszystkie przywileje i statut cechu kuśnierzy kazimierskich i stradomskich, co potwierdził w następnym roku Stefan Batory. Z kolei w 1583 roku Jan postrzygacz brał udział w przyjęciu statutu cechu słodowników, piwowarów i karczmarzy kazimierskich (statut ten jeszcze w tym samym roku uzyskał królewskie zatwierdzenie). Rok później jego sługa Wawrzyniec Mroczkowicz, być może przodek późniejszych rajców Mroczkowiczów (Wojciecha – nr 282 i Wawrzyńca – nr 303) założył się z innym sługą o wyczyn jeździecki na rynku kazimierskim, w wyniku czego poranione zostały konie rajcy Michała rzeźnika (nr 241) i ławnika Mikołaja Foxa z rajcowskiej rodziny Foxów – rzecz znalazła finał przed urzędem wójtowskim, a rajca Jan stawał w tej sprawie przed sądem. Dzierżawił grunty w Zabłociu – z kwitu opłaty poboru z 1578 roku znany jest jego gmerk (herb mieszczański): w tarczy nożyce do przystrzygania sukna końcami skierowane na dół. Żonaty był z Barbarą, córką rajcy Stanisława Foxa (nr 214). Swoją córkę Katarzynę wydał za Andrzeja, syna kolegi z rady miejskiej,Walentego Mysłka (nr 217). Zmarł przed nominacjami do rady urzędującej na rok 1590 – wówczas zwolnione po nim miejsce radzieckie otrzymał Tomasz Grzymała (nr 255).
