Joannes (Johan) Pipen
Aptekarz, syn Jerzego, wybitnego aptekarza pochodzącego z Lublany, który do krakowskiego prawa miejskiego został przyjęty w roku 1526, za poręczeniem aptekarza Jorga Bergka. Dał początek trzypokoleniowej obecności Pipanów we władzach samorządowych Krakowa. Nie zasiadał w ławie sądowej, bez odbycia tej praktyki w sprawach miasta został nominowany w roku 1583 na urząd rajcy. Krzesło radzieckie zajmował przez blisko trzy lata (rajcom wybranym w tym roku przedłużono kadencję na dwa następne) – zasiadał wtedy w radzie urzędującej i sprawował w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Prowadził aptekę „Pod Złotą Głową” w kamienicy położonej przy Rynku (obecnie nr 13), należącej do Pipanów od 1530 roku do lat siedemdziesiątych XVII wieku, zwanej później „Pipanowską”. Apteka dostarczała na dwór królewski oprócz medykamentów także artykuły zamorskie: korzenie, nasiona, musztardy i wodę różaną. Jan miał humanistyczne zainteresowania, posiadał bogatą bibliotekę, wśród różnych dzieł także Pawła Giovio Historiarum sui temporis, wydane w Bazylei w 1567 roku. W 1564 roku ożenił się z Cecylią, córką rajcy Mikołaja Alantsee (nr 399). Z małżeństwa tego miał trzech synów: Jerzego, Jana (żonatego z Zuzanną, córką Jana Rappa) i Mikołaja, oraz osiem córek, z których Anna w roku 1589 poślubiła późniejszego rajcę Ludwika Kromera (nr 453), a Elżbieta wyszła w 1593 roku za przyszłego rajcę Stanisława Rappa (nr 452). Jan zmarł w roku 1585 w Krakowie.
