Iohannes (Hanco) Piczczen (Peczin)
Mieszczanin krakowski, wieloletni członek samorządu miejskiego. Odnotowany w księgach miejskich w latach 1367-1410. Karierę rozpoczął w 1369 roku, obejmując urząd ławnika. W ławie zasiadał także w latach 1370, 1373-1375, 1385, 1392 i 1393. W tym ostatnim roku otrzymał nominację do rady miejskiej. Przez wiele lat wzmiankowany w księgach jako rajca urzędujący lub stary. Wraz z Andrzejem Wierzynkiem (nr 102) w imieniu rady miasta sprzedali żonie Mikołaja Formala dom należący do miasta, położony przy ul. Szpitalnej. Jan bywał też powoływany na sędziego polubownego - w 1376 roku wraz z rajcą Mikołajem Grobnikiem (nr 87) doprowadził do ugody w sprawie spadkowej, w wyniku której Osanna, żona Peszka Arcza, miała otrzymać dwie szkatułki z kosztownościami oraz jedno krzesło. Razem z Piotrem Melczerem (nr 88) i Goczem Czinem (nr 97) weszli do sądu polubownego w sprawie sporu majątkowego Gotfryda Gallika (nr 91) z Grzegorzem aptekarzem i Małgorzatą, wdową po Tomaszu. Jan miał dom w Rynku, który kupił od Jerzego Arnsberga starszego (nr 123). Był prawnym opiekunem Merliny, żony ważnika, Małgorzaty, żony Franciszka Trutila (za jego zgodą), Małgorzaty, wdowy po Franciszku Neorzy (nr 174), oraz Katarzyny, siostry rajcy Piotra Weyngarta (nr 132). Jan był siostrzeńcem rajcy Mikołaja Trutila (nr89), brata Franciszka Trutila. Ożenił się z Osanną, córką przywołanego tu rajcy Piotra Weyngarta. Wnukiem Jana lub dalszym jego krewnym był rajca Jan Piczczin młodszy (nr 221).
