Joannes Markowic (Markowicz)
Kupiec korzenny, pamiętnikarz, syn kupca korzennego Jana i Zuzanny Fontanówny. Nauki pobierał w gimnazjum luterańskim w Bytomiu, następnie w kolegium jezuickim w Nysie, później w Lublinie. Po powrocie do Krakowa i terminowaniu w kupiectwie otworzył w 1643 roku przy ul. Szewskiej sklep z artykułami korzennymi, zaopatrywany przez przedstawicieli rezydujących w Gdańsku. W roku 1666 zasiadł w ławie miejskiej, urząd ławnika sądowego sprawował długo, do roku 1689 (potem jego miejsce zajął syn Jan). Z końcem tego roku wybrany został do rady miasta, na miejsce po rajcy Janie Różycu (nr 522). Miał wtedy 78 lat. Krótko zasiadał w radzie, półtora roku, tylko jednokrotnie był rajcą urzędującym i pełnił funkcję burmistrza. Zapisał się jako kronikarz życia codziennego Krakowa: w okresie okupacji miasta w latach 1655–1657 prowadził bieżący diariusz z tekstami szwedzkich odezw i uchwałami krakowskiej rady. Był zamiłowanym bibliofilem, zgromadził znaczną bibliotekę. W okresie okupacji szwedzkiej wykupywał zrabowane przez najeźdźców książki i przekazywał prawowitym właścicielom, jak to się stało w przypadku 70 tomów należących do kolegium jezuickiego św. Barbary. Miał kantor bankowy, w którym udzielał pożyczek pod zastaw oraz wymieniał weksle i monety gdańskie. Od miasta dzierżawił pobór podatku czopowego. Stał się jednym z zamożniejszych mieszczan, już w 1654 roku posiadał kamienicę położoną przy Rynku (nr 39), zwaną „Markiewiczowską”. Ożeniony był z nieznaną z imienia mieszczką krakowską, poślubioną w 1643 roku. Doczekał się licznego potomstwa, w tym syna Pawła, rajcy w latach 1714–1721, oraz wspomnianego Jana, ławnika w latach 1690– –1692. Zmarł przed 4 czerwca 1691 roku w Krakowie, został pochowany na cmentarzu kościoła Mariackiego. Jego miejsce w radzie zajął Jan Zajączkowic (nr 560).
