Joannes Mathias Rubinkowski
Kupiec korzenny, prawdopodobnie jeden z synów ławnika, Żyda neofity Hieronima Rubinkowskiego, znienawidzonego przez kazimierzowskie społeczności obu wyznań za liczne niegodziwości w dążności do majątku i władzy, których dopuszczał się wobec chrześcijan, gdy był wyznania mojżeszowego, i wobec izraelitów, gdy stał się chrześcijaninem (był ojcem Jana Kazimierza Rubinkowskiego, sekretarza królewskiego, burgrabiego oraz rajcy i burmistrza toruńskiego). Jan Maciej Rubinkowski był pisarzem miejskim, po raz pierwszy został odnotowany w radzie miejskiej w 1677 roku. W trakcie prawie piętnastoletniego zasiadania w radzie dziesięciokrotnie wchodził w skład rady urzędującej-burmistrzowskiej. Zatwierdzał statuty cechowe: w roku 1681, jako rajca stary, statut barchanników oraz w roku 1685, jako rajca urzędujący, statut karczmarzy i piwowarów. W latach 1680–1685 brał udział w sporze między radą a pospólstwem wspieranym przez Jakuba Dunicza (nr 322), w 1683 roku zaangażowany był w konflikt między radą a gminą żydowską w Kazimierzu o budowanie domów przy i na murach miejskich. W roku 1680 wraz z lonerem Gaudentym Tomaszkiewiczem zakupił u Żyda Joela wzorzysty kobierzec do Izby Pańskiej w ratuszu. W tym samym roku wraz z żoną Dorotą Zawadziną ofiarował do skarbca kościoła Bożego Ciała kielich srebrny, suto złocony, pokryty filigranem z węgierską emalią (kielich przetrwał do naszych czasów). Był właścicielem kamienicy położonej przy rynku. W domu miał kolekcję ponad pięćdziesięciu obrazów, w tym 24 wielkie w ramach. Był członkiem Arcybractwa Najświętszego Sakramentu działającego przy kościele Bożego Ciała, w księdze brackiej odnotowano go w 1685 roku jako jednego z konsyliarzy. Jego drugą żoną była Anna. Zmarł w 1691 roku, niebawem po wyborze rady urzędującej na tenże rok. Zachował się też z tego roku Inwentarz rzeczy ruchomych osobliwie w srebrze, futrach, obrazach, cynie, mosiądzu, miedzi, pościeli innym sprzęcie i naczyniu domowym po nieboszczyku Panie Janie Rubinkowskim, rajcy kazimierskim przy Krakowie pozostałych przez mię Annę Rubinkowską małżonkę wiernie opisany. Towary sklepu korzennego – pieprz, imbir, goździki, szafran, tabak, lazur, gryszpan, gałki muszkatołowe, kolendrę, gorczycę, rozmaryn, bazylię i inne – wdowa Anna spisała odrębnie, dyktując Inwentarz Korzenia różnego po Nieboszczyku […] w sklepie pozostałego, a od Czeladzi odebranego przez mnie.
