Ioannes Krokier
Kupiec korzenny. Pochodził z Tarnowskich Gór na Śląsku. Po przybyciu do Krakowa natrafił na pewne problemy w handlu miejskim. Nie posiadał prawa miejskiego i z tego powodu w 1660 roku doszło nawet do zamknięcia jego sklepu. Wkrótce jednak handel wznowił i został przyjęty do prawa miejskiego (w 1660 roku). W 1670 roku został obrany ławnikiem Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim po ustąpieniu Jana Kortyna (nr 537), którego wybrano na rajcę krakowskiego. Siedem lat później został rajcą i zajął miejsce po Krzysztofie Krauzie starszym (nr 514). W ciągu 35 lat sprawowania urzędu rajcowskiego ośmiokrotnie wszedł do rady urzędującej i w każdej z tych kadencji pełnił funkcję burmistrza w przypadającej na niego kolejności. Kierował fetą urządzoną przez radę 15 sierpnia 1694 roku z okazji wydania córki Jana III Sobieskiego Teresy Kunegundy za elektora bawarskiego Maksymiliana Emanuela; pośród przygotowanych atrakcji („aplauzu”) była muzyka, ognie sztuczne i strzelanie. W roku 1697 niósł baldachim w czasie uroczystego powitania nowego króla Augusta II. W latach 1693–1698 inkasował pieniądze na proch od osób przyjmujących prawo miejskie. Należał do najbogatszych rajców, skoro wysokość kontrybucji, jaką musiał zapłacić Szwedom okupującym w 1702 roku Kraków, wynosiła aż 1800 talarów. W latach 1678–1680 był prowizorem szpitala św. Ducha (razem z Rochem Toporowskim, kupcem). Należała do niego kamienica przy ul. Grodzkiej (nr 1). Ożenił się w 1708 roku z Dorotą, córką zmarłego rajcy Jana Gaudentego Zacherli (nr 547) i Zofii Celeścianki. Córką Jana była Elżbieta, żona rajcy Zygmunta Jana Zaleskiego (nr 563), który w swoim testamencie wskazał teścia na opiekuna jego nieletnich dzieci (w 1706 roku). Jan był spokrewniony z Franciszkiem Krakierem, który wstąpił we Włoszech do zakonu kapucynów (w 1700 roku). Zmarł przed 18 lutego 1712 roku, kiedy to na jego miejsce nominowano Jakuba Żywieckiego (nr 583).
