Joannes Conopniczky
Kupiec, urodzony w ziemi sieradzkiej, przedstawiciel szlacheckiej rodziny Konopnickich pieczętującej się herbem Oksza. Do krakowskiego prawa miejskiego został przyjęty w roku 1531 jako zasiedziały już mieszkaniec, skoro rok później uzyskał nominację do rady miejskiej na miejsce zwolnione po zmarłym Pankracym Gutteterze (nr 326). W trakcie relatywnie krótkiego, bo ośmioletniego, sprawowania godności rajcowskiej czterokrotnie powoływany był do rady urzędującej, której członkowie w ustalonej kolejności pełnili funkcję burmistrza. W 1533 roku wraz z rajcami Janem Morsztynem (nr 324) i Stanisławem Wacławem (nr 330) posłował na sejm do Piotrkowa. Przez wiele lat był prowizorem arsenału miejskiego i budowli miejskich. Opowiadał się za językiem polskim kazań w kościele Mariackim. Był poborcą celnym, założył spółkę do eksploatacji kopalń w Olkuszu i Tarnowskich Górach, uczestniczył w niej także rajca Stanisław Ziemianin (nr 346). Obracał nieruchomościami w Krakowie, handlował z kupcami poznańskimi i wrocławskimi. Był właścicielem wsi Owczary, części wsi Minoga, kilku domów, ogrodów, browaru i dwóch kramów w Krakowie, dzierżawił folwarki miejskie Grzegórzki i Dąbie. Ożenił się z Łucją, córką Marcina Ziemianina. Zmarł w niejasnych okolicznościach, bez pozostawienia testamentu, 3 kwietnia 1539 roku. Bartosz Paprocki napisał: „ten się sam z rozpaczy obwiesił w Wielki Czwartek u Bernardynów w klasztorze”. Stwierdzono, że jako poborca celny w chwili śmierci miał wielki dług względem skarbu państwa, spłacany później przez wdowę aż do 1543 roku.
