Ioannes Andrzejowicz
Kazimierzanin, odnotowany jako pisarz i notariusz miejski w 1585 roku, w roku następnym wszedł do rady miejskiej (jako pisarz i notariusz zwolniony ze stażu na urzędzie ławniczym) na miejsce zwolnione po śmierci rajcy Walentego Hidka (nr 231). W radzie zasiadał dwadzieścia lat, do rady urzędującej powoływany był dziewiętnastokrotnie, bez przerwy do roku 1605, z wyjątkiem jedynie roku 1591. W roku 1587 po ustąpieniu z „trójmiasta” krakowskiego wojsk Maksymiliana Habsburga wziął udział w skutecznych staraniach o uchwalenie przez sejm koronacyjny ulg w podatkach dla zniszczonego Kazimierza. Uczestniczył w wytoczonym radzie miejskiej w 1588 roku przez starszyznę cechową karczmarzy kazimierskich procesie przed sądem wielkorządowym za niezgodne z prawem naliczanie ciężarów od handlu napojami alkoholowymi oraz w następnym roku w kolejnej sprawie z karczmarzami związanej z zaniechaniami rady w rozwiązaniu sporów między karczmarzami a arendarzami królewskich młynów. Miał kamienicę położoną w rynku, naprzeciwko ratusza. W 1598 roku zawarł ugodę z ówczesnym ławnikiem, przyszłym rajcą Janem Smuszowskim (nr 259) oraz Wojciechem Pawlikiem, którzy byli opiekunami Grzegorza Jodłowskiego, w sprawie praw Grzegorza do części tej kamienicy. W roku 1606 został odnotowany już w radzie starej, zmarł 18 marca tegoż roku. Pochowano go w kościele św. Katarzyny, gdzie wystawiono epitafium, znane jeszcze Szymonowi Starowolskiemu w 1655 roku, do naszych czasów już jednak niezachowane. Na miejsce zmarłego rajcy Jana Jędrzejowicza do rady miejskiej wybrano Stanisława Ruskowicza (nr 266).
