Johannes Haller
Kupiec, księgarz, wydawca, właściciel drukarni i papierni. Syn Jana, urodzony około 1467 roku we frankońskim mieście Rothenburg nad rzeką Tauber. Studiował na Uniwersytecie Krakowskim, nie uzyskałjednak żadnego stopnia naukowego. Przyjął krakowskie prawo miejskie w roku 1491. W roku 1501 urzędował jako ławnik. Do rady miejskiej został powołany w roku 1508, zasiadał w niej do roku 1525. Pomimo tak długiego stażu rajcowskiego, w radzie urzędującej, której członkowie w przyjętej kolejności pełnili funkcję burmistrza, zasiadł tylko raz w roku powołania do rady miejskiej. Był prowizorem szpitala scholarów. Zapewne bardziej niż administrowanie miastem pochłaniały go sprawy drukarskie, choć prowadził także handel winem, miedzią i cyną, przesyłając te towary z Węgier do Wrocławia. Przy udziale niemieckiego drukarza Kaspra Hochfedera około 1505 roku uruchomił w swoim domu pierwszą w Polsce stałą drukarnię. Była to przyrynkowa kamienica (obecnie nr 5), wniesiona przez żonę w posagu. Najsławniejszym wydanym przez niego drukiem był Statut Jana Łaskiego z 1506 roku. W roku 1510 kupił młyn papierniczy w Czerwonym Prądniku. Nabył prawa wyłączności wydania i sprzedaży szeregu dzieł. Osiągnął na rynku księgarskim pozycję monopolistyczną. W 1517 roku został zmuszony do ugody z pozostałymi krakowskimi wydawcami, co było kresem jego świetności. Był żonaty z Barbarą, córką kuśnierza Kunoscha. Zmarł 8 października 1525 roku, pozostawiając trzech synów oraz trzy córki, wśród nich Katarzynę, wydaną za rajcę Jana Spigłera-Lambocha (nr 354).
