Johannes Groth
Prawnik, kupiec, syn Stanisława, urodzony w Gostyninie. Prawo miejskie krakowskie przyjął w roku 1569. Był pisarzem miejskim (wzmiankowany w 1561 roku) do roku 1570, gdy powołano go do składu Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim (po tym awansie z kasy miejskiej otrzymał 100 florenów w złocie), gdzie zasiadał do 1574 roku. Wtedy to wszedł do rady miejskiej na miejsce po Krzysztofie Białym (nr 404). Jako rajca pięciokrotnie wchodził w skład rady urzędującej i pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Zajmował się ustalaniem stanu zadłużenia miasta i opracowaniem działań naprawczych. W roku 1575 powierzono jego nadzorowi drugą wieżę obronną od bramy Nowej w kierunku Grodzkiej, bronioną przez cech siodlarzy. Prowadził rozległe interesy kupieckie, handlował między innymi ołowiem. Miał dom przy ul. Szpitalnej (obecnie nr 18). Był też właścicielem wsi Karniowa koło Proszowic. Ożenił się z Katarzyną, siostrą rajcy Jana Miączyńskiego (nr 405), która kilka miesięcy po jego śmierci wyszła za Floriana Podoskiego. Zmarł w 1579 roku (był kalwinem, na łożu śmierci został przekonany przez żonę do przejścia na katolicyzm), osierocając trzyletniego syna Jana. Zostawił testament z zastrzeżeniem, aby jego wolę zapisać w księgach miejskich w języku polskim. Dziecko Jana zmarło zaledwie parę miesięcy później. Żona Katarzyna ufundowała w klasztorze oo. Dominikanów pomnik nagrobny ojca i syna. Po śmierci Jana skonfliktowany z nim brat Stanisław toczył burzliwy spór o majątek z Florianem Podoskim, został nawet ciężko pobity i okaleczony.
