Joannes Zacherla
Kupiec korzenny, syn rajcy Sebastiana Zacherli (nr 505). Sekretarz królewski, prowizor kościoła Mariackiego. W roku 1661 został powołany do ławy miejskiej. Zasiadając w ławie, zajmował się w 1663 roku rewizją murów miejskich. Na urząd rajcy został wybrany w 1678 roku na miejsce po Franciszku Cyrusie (nr 499). W radzie zasiadał przez blisko 20 lat. W tym czasie 12 razy wchodził w skład rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Był przedstawicielem Krakowa w sądzie 6 miast. Podczas epidemii w 1677 roku pozostał w Krakowie, dbając o porządek i bezpieczeństwo. Przeprowadził spis zmarłych – na liście znalazło się ponad 21 tysięcy ofiar. Największym jego przedsięwzięciem jako rajcy był restauracja wieży ratuszowej na Rynku po pożarze wywołanym uderzeniem pioruna w 1680 roku. Był inicjatorem tego projektu i nadzorował go z największą uwagą – udało mu się nawet zaangażować samego Jana III Sobieskiego; wieża została wówczas nieco podniesiona i nakryta nowym hełmem miedzianym, zadbano także o zegar. W roku 1691 zaangażowany był w projekt uporządkowania archiwum miejskiego i sporządzenia kopiarza najważniejszych przywilejów miejskich (zwanego potem Kodeksem Zaleskiego). Dzięki jego staraniom dokonano restauracji kaplicy Matki Boskiej Loretańskiej w kościele Mariackim. Po ojcu odziedziczył część rodzinnej kamienicy na Rynku (obecnie nr 42). Dzierżawił też plac nad brzegiem dawnego koryta Wisły za bramą Nową. Razem z Andrzejem Stanisławem Krauzem (nr 559) ufundował złotą monstrancję do kościoła Mariackiego. Z żoną Zofią, córką Jakuba Celesty (nr 495) i Anny Paczkówny, miał córkę Dorotę, która miała dwóch mężów: Jana Krakiera (nr 545) i Stanisława Węgrzynowicza (nr 580). Miał też syna, który w 1723 roku został królem kurkowym. Zmarł 4 maja 1696 roku. Pochowano go pięć dni później w kościele Mariackim. Jego miejsce w radzie zajął Flawiusz Marchetti (nr 564).
