Johannes (Hannus) (Falkemberg, Falkinberg, Valkenberch)
Mieszczanin krakowski, wywodzący się z rodziny zamieszkałej w Fałkenburgu (obecnie Sokołów) nad Drawą lub rodziny osiadłej w śląskim Falkenbergu (obecnie Niemodlin). Wraz z Janem działali w mieście czapnik Mikołaj Falkenberg, ławnik w 1402 roku, Mikołaj Falkenberg, rajca od 1406 roku (nr 158), i inni Falkenbergowie, trudniący się różnymi rzemiosłami, w tym złotnictwem i garbarstwem. Jan wzmiankowany został w księgach miejskich w latach 1404-1413, w tym w roku 1406 jako burmistrz (magister civium — jest to drugi przypadek określenia tej funkcji zachowany w źródłach). Na urząd rajcowski otrzymał powołanie w roku 1405, w kolejnym roku także znalazł się w radzie urzędującej, brał wtedy udział w zawieraniu porozumienia z cechem garncarzy umożliwiającego budowanie przez nich kramów z garnkami. W roku 1406 Jan w jednym z wpisów do ksiąg miejskich został odnotowany ze wskazaniem pełnionej w danym czasie funkcji burmistrza — wcześniej taki zapis zachował się jedynie w odniesieniu do Pakosza z Preszowa (nr 70). W roku 1413 Jan poręczył za Paszka z Piotrkowa przy przyjmowaniu go do krakowskiego prawa miejskiego. Miał dwóch synów: Mikołaja, szwagra złotnika Jana Pferda, oraz Jana młodszego, złotnika, przyjętego do krakowskiego prawa miejskiego w 1414 roku, za poręczeniem brata Mikołaja. Temu uzyskaniu krakowskiego obywatelstwa nie przeszkodziła klątwa rzucona w 1413 roku na Jana młodszego za niepłacenie dziesięciny, do czego była zobowiązana Anna, wdowa po Szczepanie Galliku, po której Jan młodszy dziedziczył.
