Iohannes Czeiskendorf
Mieszczanin krakowski, odnotowany w księgach miejskich w latach 1421—1458. Do prawa miejskiego Krakowa został przyjęty w roku 1421. Karierę we władzach samorządu miejskiego rozpoczął w roku 1440, kiedy to zasiadł w ławie miejskiej. Urząd ławnika sądowego piastował także w latach 1444, 1445 i 1448. W tej roli brał udział w zatwierdzeniu zapisu, dokonanego przez Salomeę, wdowę po Mikołaju Brennerze, na rzecz jednego z ołtarzy w kościele Mariackim, w wysokości 10 grzywien rocznego czynszu z położonego w Rynku domu zmarłego Bernarda z Brzegu (nr 190). W roku 1455 Jan został powołany do rady miejskiej, w której był odnotowywany także w latach 1457 i 1458. W księdze przyjęć do prawa miejskiego pozostał ślad udzielonego przez Jana w 1441 roku poręczenia za Mikołaja z Pilicy, co uczynił wraz z Henrykiem Wegerem. Rodzina Jana utrzymywała w kościele Mariackim kaplicę, którą wcześniej ufundował rajca Marek Noldenfessir (nr 192), a która z kolei od roku 1491 przeszła pod opiekę Jana Turzona (nr 285). Jan zmarł po 1458 roku, został odnotowany w Księdze zmarłych Bractwa kościoła Panny Marii.
Dokument wydany w 1440 roku w Krakowie, w którym Jan Elgot, wikariusz generalny krakowski, zatwierdza i transumuje dokument z tegoż roku, w którym sąd ławniczy krakowski z Janem Czeiskindorfem w składzie stwierdza dokonany przez Salomeę, wdowę po Mikołaju Brennerze, zapis 10 grzywien rocznego czynszu z położonego w Rynku domu zmarłego Bernarda z Brzegu (nr 190) na ołtarz Wszechmogącego Boga między dwiema wieżami w kościele Mariackim, należący do Bractwa kościoła Panny Marii – oraz powiększenie zapisu imienia (Archiwum Bazyliki Mariackiej w Krakowie, sygn. perg. 30)