Joannes Czyrus (Czirus)
Pochodził z wybitnej rodziny mieszczańskiej, która przywędrowała do Krakowa ze Śląska pod koniec XIV wieku i której przedstawiciele przez kilka pokoleń zasiadali we władzach miejskich. Syn Sebastiana, prefekta spichlerzy miejskich, ławnika Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim, a potem wójta z rozkazu Zygmunta III Wazy. Był bratem Samuela, ławnika Sądu Wyższego, ojca przyszłego rajcy Franciszka Cyrusa (nr 499). Jan został powołany na urząd rajcy w roku 1604 przez wojewodę krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego i zasiadał w radzie do roku 1625 włącznie. W tym czasie 12 razy wchodził w skład rady urzędującej i na przemian z innymi rajcami pełnił funkcję burmistrza. Za jego burmistrzostwa przeprowadzono remont wieży ratusza, zakończony w 1611 roku; ozdobą wieży ratuszowej był okazały zegar miejski. Jan z wyboru rady sprawował funkcję prowizora kościoła Mariackiego. W roku 1618 w tej roli zawarł umowę z Janem Humelem na odnowienie organów nad kazalnicą. Tenże Humel wziął zaliczkę, rozebrał organy i uciekł. Do Jana należały kamienice przy Rynku (obecnie nr 44B) oraz na ul. Brackiej (obecnie nr 6B). Był żonaty z Dorotą. Miał córkę nieznanego imienia, która została pierwszą żoną rajcy Mikołaja Witkowskiego (nr 440), oraz syna Jana, rajcę (nr 485). Zmarł w roku 1625. W kaplicy św. Walentego kościoła Mariackiego znajduje się epitafium rodziny Cyrusów wykonane z czarnego marmuru po 1652 roku. Na miejsce w radzie po Janie Cyrusie wszedł Jerzy Kromer (nr 483).
