Iohannes (Hanus, Hensil, Hanslinus) Borg (Burg, Borek, Borek)
Pochodzący z rodziny śląskiej, prawdopodobnie wrocławskiej, pierwszy przedstawiciel Borków osiadłych w Krakowie. Doszedł do wysokich godności: w latach 1360-1376 był stolnikiem sandomierskim, żupnikiem olkuskim i celnikiem. W Krakowie posiadał kilka kamienic, kramy sukienne, młyn (kupiony w 1360 roku od Jana Spicymira — nr 40), wieś Grzegórzki, dobra Parcze koło Olkusza i udziały w tamtejszym dziedzicznym wójtostwie oraz działy kopalniane. Był organizatorem górnictwa w Olkuszu. Nie zaniedbywał kariery we władzach miejskich, w 1350 roku zasiadał w ławie miejskiej, od 1362 roku do roku 1370 był kilkakrotnie odnotowany w radzie miejskiej. W 1370 roku przywłaszczył sobie klucze do skrzyni, w której przechowywano należące do gminy pieniądze oraz tłok pieczęci miejskiej, oddał je jednak po 7 tygodniach. W 1367 roku przekazał część swojego majątku Mikołajowi Czanowi (nr 76) za 6 grzywien rocznego czynszu, jak też dom przy ul. Grodzkiej, w którym wcześniej mieszkał Henryk z Kietrza (nr 12), za kwotę 60 grzywien. Miał też dom przy Rynku, który w 1368 roku kupił od niego Goczo Czin (nr 97). Jan Bork ożenił się z Femką, miał z nią synów: Jana, rajcę krakowskiego (nr 152), i Piotra, mincerza krakowskiego, oraz córki: Katarzynę i Małgorzatę (Katarzyna wyszła za mąż za kasztelana sądeckiego Krystyna Koziegłowskiego, a Małgorzata została żoną Piotra Rożna, pana na Rożnowie). Jan Bork starszy zmarł przed 9 października 1388 roku. Syn Jan wywodził szlachectwo z nadania uczynionego przez Kazimierza Wielkiego na rzecz jego ojca.
