Iohannes (Hannus) Bonner (Bonar, Ponner)
Mieszczanin krakowski, bankier, wielkorządca krakowski, żupnik krakowski, szlachcic herbu Bonarowa, pochodzący z Landau w Palatynacie. Przybył do Krakowa w ślad za krewnym Sewerynem Bethmanem (nr 282). Odnotowany w latach 1484—1523. Krakowskie prawo miejskie uzyskał w 1484 roku. Wybrany do rady miejskiej w roku 1496, zasiadał w niej przez prawie 30 lat. Do roku 1515 był ośmiokrotnie rajcą urzędującym, pełnił w tym czasie funkcję burmistrza. Był członkiem Komisji 6 Mężów. Za zasługi rada miejska nadała mu patronat nad kaplicą św. Ducha w kościele Mariackim. Dla tegoż kościoła ufundował stalle radzieckie. Prowadził interesy finansowe już z Janem Olbrachtem. Dzierżawił królewski Łobzów, żupy wielickie, czynsz od Gdańska, cło lubelskie. Był dostawcą królewskiego dworu, zaopatrywał w srebro królewską mennicę. Za czasów Zygmunta Starego był bankierem króla. W 1514 roku uzyskał tytuł burgrabiego zamku krakowskiego. Objął zarząd żup krakowskich, starostw Rabsztyn i Ojców. Doszedł do pozycji faktycznego państwowego podskarbiego. Jego zasługą było rozdzielenie skarbu królewskiego od państwowego. W roku 1522 został wielkorządcą krakowskim. Był właścicielem między innymi kamienicy przy Rynku (dzisiejszy nr 42). Ożenił się ze Szczęsną, córką Stanisława Morsztyna (nr 232). Zmarł bezdzietnie 15 grudnia 1523 roku. Wykonawcami testamentu dysponującego wielkim majątkiem w Krakowie i Małopolsce, we Lwowie, Poznaniu, Olkuszu, Wrocławiu i Norymberdze stali się z woli króla Jost Ludwik Decjusz (nr 336) i bratanek zmarłego Seweryn (nr 329).
