Joannes Benjamin (Beny, Beni) Elzner
Prawnik, urodzony około 1740 roku, sędzia w Dębnikach. Z kariery w sądownictwie zrezygnował przed marcem 1783 roku, kiedy to w podgórskich księgach parafialnych przy okazji pełnienia roli ojca chrzestnego został zapisany jako ex iudex in Dębniki. W 1784 roku objął posadę pierwszego asesora magistrackiego oraz jednocześnie kasjera miejskiego w Podgórzu. Wszedł zatem do zespołu organizującego władze w nowo utworzonym mieście za kadencji pierwszego burmistrza Franciszka Buchmillera (nr 1). Zajmował się między innymi regulacją spraw własności gruntów między miastami Podgórzem a Kazimierzem – jeszcze w 1788 roku podpisywał układ z burmistrzem kazimierskim Janem Okońskim w tej sprawie, zachowały się dokumenty świadczące o zaprowadzeniu przez niego starannej rachunkowości miejskiej, znajdującej wyraz w wysłanych do buchalterii krajowej sprawozdaniach. Pozycję pierwszego radcy i kasjera utrzymał przez dwanaście lat, także za urzędowania kolejnych burmistrzów: Ernsta Canitza (nr 2) i Karola Goriuppa (nr 3). W 1796 roku stanął do konkursu na urząd burmistrza, w wyniku którego 23 grudnia uzyskał burmistrzowską nominację (cenna relacja z tego wyboru sporządzona przez bocheńskiego urzędnika cyrkularnego szczęśliwie zachowała się w archiwaliach po urzędzie gubernialnym w lwowskim archiwum). Zgodnie z zasadami urząd sprawował dożywotnio. Żonaty był z Karoliną. Mieszkał w domu oznaczonym numerem 75, którego był właścicielem. Zmarł 2 września 1799 roku, pozostawiając syna Karola, który z kolei zmarł niedługo po ojcu, w 1803 roku, w wieku 19 lat.
