Johannes (Hannus) Beem (Behem, Behemchen, Bemchen)
Mieszczanin krakowski, odnotowany w księgach miejskich w latach 1444-1465. Działalność we władzach miasta rozpoczął w 1444 roku, obejmując urząd ławnika sądowego. W ławie miejskiej zasiadał także w latach 1445 i 1451. W 1453 roku został powołany do rady miejskiej, w której był odnotowywany do roku 1462, w tym w funkcji burmistrza w roku 1453, kiedy to w tej roli przyjmował zeznanie testamentowe Jerzego Hanzila. W tym samym roku wraz z innymi rajcami potwierdził przysięgą złożoną przed obliczem króla przebieg dróg handlowych dla wozów i koni oraz bydła. Jan poręczał za wiele osób przyjmowanych do prawa miejskiego: w 1444 roku za Piotra Konigsbergera z Ołomuńca, w 1445 roku zajana Krokera, w 1449 roku za Grzegorza z Sącza, w 1458 roku za Jana z rodziny Beme oraz w 1463 roku za Grzegorza kołodzieja. Był żonaty z Urszulą, która ufundowała ołtarz w kaplicy św. Aleksego w kościele Mariackim (ołtarz ten później uposażył rajca Jan Turzo - nr 285 — kwotą 800 złotych węgierskiech w złocie). Zmarł przed 17 marca 1494 roku. Został odnotowany w Księdze zmarłych Bractwa kościoła Panny Marii. Pozostawił córki: Małgorzatę, żonę Piotra Salomona (nr 288), oraz Katarzynę, wydaną za Ibrama Salomona.
Dokument wydany w 1451 roku w Krakowie, w którym ławnicy krakowscy z Janem Bemem w składzie oświadczają, że wobec ławy, której przewodniczył Mateusz Opoczka, wójt sądowy, Michał Niger sprzedał swój dom położony obok kolegium artystów niejakiemu Stanisławowi Zackowi – oraz powiększenie zapisu imienia (Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, sygn. dypl. perg. 133)