Iohannes Bekiersky
Prawdopodobnie przybysz z Krakowa, urodzony około 1732 roku, jak twierdził – obdarzony tytułem honorowym sekretarza królewskiego, podpisywał się też jako Apostolski Pisarz miasta Stradomia y Kazimierza. Był sekretarzem rady kazimierskiej, od roku 1780 rajcą, zasiadał w radzie urzędującej ośmiokrotnie. W roku 1780 brał udział w spotkaniu reprezentacji rady miejskiej z cesarzem Józefem II podczas audiencji w Wieliczce, kiedy władca przyjmował podziękowania za zwrot Zabłocia, w roku 1788 uczestniczył z kolei w sprzedaży tegoż Zabłocia wiedeńskiemu skarbowi cesarskiemu z przeznaczeniem na poszerzenie tworzącego się miasta Podgórze. W 1780 roku miał udział jako poszkodowany w sprawie przed sądem radzieckim, w której ówczesny instygator (prokurator) miejski, przyszły rajca Tomasz Krzyżanowski (nr 362) oskarżał o zniesławienie, jakiego miał się dopuścić jeden z mieszkańców miasta żydowskiego – świadek Tomasz Ratański zeznawał: dnia wczorajszego przed samym wieczorem Żyd Mojżesz Braciejówka wexlarz stary stanąwszy nad rynsztokiem w ulicy przed domostwem moim przy Bramie Krakowskiej na Kazimierzu mówił, że tu w Kazimierzu podczas moskiewskiej inkursyi Prezydentów nie było, tylko inni musieli wszelkie ciężary podejmować, teraz nas za to sądzą; y to mówił, że Pana Prezydenta teraźniejszego y Janowskiego [nr 365] nie było, także i to słyszałem od Strażników, jakoby ten Braciejówka miał mówić na szlachetnego J.P. Bekierskiego Miasta Kazimierza Prezydenta, że się w Krakowie wysrał y tu przyszedł na Kazimierz, co miałoby oznaczać, że rajca Bekierski wcześniej zamieszkiwał i działał w Krakowie, skąd z nieznanych, a według obwinionego niezbyt chlubnych powodów zmuszony był przenieść się do Kazimierza. Wzmiankowana „moskiewska inkursja” to trwający do 1778 roku pobyt garnizonu moskiewskiego w krakowskim „trójmieście”, już po I rozbiorze, a wymieniony Mojżesz Braciejówka to burmistrz kazimierskiej gminy żydowskiej w 1777 roku. Powtórnie Jan Bekierski ponownie stawał przed sądem w roku 1788, tym razem jako oskarżony wraz z innymi rajcami urzędującymi przez komisję dobrego porządku o zawłaszczanie nieruchomości miejskich. Był właścicielem kamienicy przy dzisiejszej ul. Stradomskiej 13, którą kupił od rajcy Marcina Bednarskiego (nr 363). W 1792 roku odnotowano, że Jan Bekierski miał wówczas 60 lat, mieszkał z żoną Magdaleną lat 29, córką Katarzyną lat 12, synami Stanisławem lat 9 i Wojciechem lat 5 oraz mającą 16 lat służącą Agnieszką. Ostatni raz wzmiankowany został jako rajca w roku 1793.
