Johannes (Hanco) Barthfal
Kupiec przybyły z węgierskiego Bardiowa. W ławie miejskiej zasiadał w latach 1371,1372 i 1375. Po ławniczej praktyce i zdobyciu pozycji w mieście, w 1391 roku został nominowany do rady miejskiej. W 1397 roku został odnotowany jako rajca stary. Jan prowadził ożywiony handel z miastami Górnych Węgier. Zdobył majątek dzięki handlowi miedzią sprowadzaną z Bańskiej Bystrzycy oraz obrotowi suknami i solą. Kapitały lokował w nieruchomościach, przede wszystkim za murami miasta, na terenie Czarnej i Nowej Wsi, nabywał ogrody, które wydzierżawiał. W mieście miał kilka domów, w tym przy ul. Wiślnej, oraz co najmniej trzy kramy sukienne. Z Bartkiem, synem Fryderyka, toczył spór o mur dzielący ich domy — do ugody doszło w 1371 roku. Wraz z innymi mieszczanami trzykrotnie pożyczał znaczne sumy dla króla, a w 1391 roku pożyczył miastu 140 grzywien srebra. Żonaty z Małgorzatą, córką zamożnej mieszczki Manety Welynne. W sporządzonym w 1402 roku testamencie Jan zapisał 16 grzywien czynszu rocznego z zagonów w Czarnej i Nowej Wsi na fundację ołtarza św. Jana Chrzciciela i św. Barbary w kaplicy św. Barbary w Krakowie. Zmarł około 1403 roku.
