Jacobus Roszkowicz (Roscius)
Lekarz, syn Jakuba, urodzony w roku 1567, pochodził z Łowicza. W 1586 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i pięć lat później uzyskał tytuł magistra sztuk wyzwolonych. Potem studiował za granicą, gdzie uzyskał doktorat z medycyny. Leczył biskupa krakowskiego Piotra Tylickiego (przez 30 lat był jego przybocznym lekarzem) oraz członków kapituły krakowskiej. Z wdzięczności za medyczną opiekę oddano mu dożywotnio w użytkowanie wieś Gołaczowy, a biskup Tylicki w 1610 roku spowodował, że Jakub Roszkowic nie musiał uiścić obowiązkowej opłaty za przyjęcie krakowskiego prawa miejskiego. Z nominacji wojewody krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego został rajcą w roku 1610, zajął wówczas miejsce po zmarłym rajcy Kasprze Mixta Okurowskim (nr 442). W tym czasie trzykrotnie wszedł do rady urzędującej i na przemian z innymi rajcami sprawował funkcję burmistrza. W czasie jego burmistrzowania w roku 1613 wybuchła zaraza. Porzucił wówczas swoje zobowiązania i uciekł przed chorobą z miasta. Nieoficjalnie i niechętnie, zapewne krytycznie odnosząc się do postawy Roszkowica, jego funkcję przejął wtedy inny rajca, Grzegorz Skrobkowic (nr 443). Jakub Roszkowic miał kamienicę przy ul. Brackiej (nr 17A). Za życia zgromadził niemałą bibliotekę, składającą się głównie z dzieł medycznych. Ożenił się z Anną z Flandrowiczów, miał z nią córkę Ewę, która wyszła za mąż za kupca krakowskiego Stanisława Hippolitha. Zmarł przed 3 marca 1618 roku. Jego miejsce w radzie zajął Maciej Wojeński (nr 472).
