Jacobus Grabowski (Grabanski)
Przybył do Kleparza z Krakowa w 1647 roku, po poślubieniu kleparzanki Katarzyny Boronowskiej; świadkami na ślubie byli rajcowie kleparscy Wojciech Dulowski (nr 149) i Melchior Gwoździkowicz (nr 151). Karierę w kleparskich urzędach miejskich rozpoczął w ławie sądowej, w której już w latach 1653 i 1656 występuje jako starszy ławy – senior ławników. W radzie miejskiej zasiadł na ćwierć wieku w 1655 roku. Dziesięciokrotnie powoływany był do rady urzędującej- -burmistrzowskiej, w latach 1674, 1679 i 1680 wybierano go też na urząd wójta kleparskiego. Udzielał się w życiu kleparskiej elity. W 1665 roku został ojcem chrzestnym Józefa, syna rajcy Jana Dryjewicza młodszego (nr 166), w tym samym roku jego pierwsza żona Katarzyna została matką chrzestną Anny, córki rajcy Jakuba Waczowskiego (nr 165). Także w tym roku Jakub trzymał do chrztu Franciszka, syna rajcy Marcina Grudniewicza (nr 169). W 1666 roku Grabiańskim urodziła się córka Anna. W kolejnym roku Jakub został ojcem chrzestnym Elżbiety, córki wspomnianego rajcy Jana Dryjewicza, a w 1668 roku wraz z rajcą Janem Bojanowskim zwanym Karlica (nr 154) świadkował na ślubie rajcy Walentego Srogani (nr 159). W roku 1701 wspomnianą córkę Annę wydał za mąż za Ludwika Flariusza – świadkami na tym ślubie byli rajcowie Adam Tyczyński (nr 167) i Jakub Rembielski (nr 170), pełniący wówczas funkcję burmistrza. Jakub Grabiański był zamożny – pisarz miejski Jakub Ambrozowicz w testamencie ujawnił, że za pożyczkę 30 złotych zastawił u Jakuba Grabiańskiego dwa pierścionki: jeden złoty z rubinem w sercu, drugi z krzyżykiem z pięcioma diamentami. Z żoną Katarzyną oprócz Anny miał jeszcze syna Mikołaja i córki Agnieszkę i Katarzynę. Gdy owdowiał, poślubił Rozalię. W ostatniej woli polecił: ciało moje które z ziemi poszło, pogrzebowi Chrześcijańskiemu oddaję w kościele Świętego Floryana, w grobie gdzie nieboszczka Małżonka moja leży, które aby było przystojnie pochowane – zmarł w 1681 roku. Syn Mikołaj, posługujący się honorowym tytułem sekretarza królewskiego, wypełnił tę wolę, wystawiając rodzicom pomnik, który przetrwał w kościele św. Floriana do czasów dzisiejszych. Wdowa Rozalia w roku 1688 poślubiła Wojciecha Kapę, mieszczanina wielickiego.
