Prawnik, działacz polityczny, urodzony w 1800 roku w Krakowie, syn kupca Wojciecha i Agnieszki z Tarnowskich. Nobilitowany w 1855 roku, reprezentował jednak środowisko drobnomieszczańskie. Kawaler orderów austriackiego Leopolda i pruskiego Czerwonego Orła. W 1819 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Krakowskim. Od roku 1824 posłował do Izby Reprezentantów Rzeczypospolitej Krakowskiej, w latach trzydziestych był prokuratorem Sądu Apelacyjnego. Po dwukrotnym powiększeniu powierzchni cmentarza Rakowickiego w 1836 roku nadzorował jego porządkowanie. W roku 1839 został powołany do Senatu Rządzącego, zasiadł w Komisji Cenzury. Gdy Józef Haller (nr 665) zrezygnował z urzędu prezesa Senatu i stanowisko to pozostawało nieobsadzone, Jacek Księżarski na zmianę z innymi senatorami kierował administracją miasta jako senator prezydujący – dwukrotnie w 1840 roku. U schyłku Rzeczypospolitej Krakowskiej został mianowany senatorem dożywotnim i zastępcą prezesa Senatu Jana Schindlera (nr 666). W 1845 roku jako pełnomocnik Senatu zawarł umowę handlową między Krakowem a Austrią, zamykającą krakowskim kupcom możliwość pośredniczenia w obrocie towarami pruskimi. W roku 1856, podczas powstania krakowskiego wraz z prezesem Schindlerem wezwał Austriaków do zaprowadzenia w mieście porządku, czego efektem było wkroczenie wojsk z gen. Ludwikiem Collinem na czele. Po wcieleniu Krakowa do cesarstwa austriackiego i epizodycznym działaniu Tymczasowej Rady Administracyjnej, 22 kwietnia Księżarski został – jako zaufany dworu austriackiego – dyrektorem nowo utworzonej Rady Administracyjnej. Stał na jej czele do 1 stycznia 1848 roku, kiedy to wobec nadchodzącej Wiosny Ludów austriackie władze zlikwidowały Radę i utworzyły urząd cyrkularny ze starostą na czele. W urzędzie tym Jacek Księżarski znalazł zatrudnienie jako referent w komisji nadwornej, lecz w roku 1850 został zdymisjonowany. Kronikarz wówczas zapisał: „znienawidzony przez ziomków, żyje teraz odosobniony, opuszczony przez tych, którzy go używali za narzędzie”. Jacek Księżarski ożenił się ze swoją bratanicą Izabelą. Miał syna Wojciecha i córkę Helenę. Był stryjem znanego architekta Feliksa Księżarskiego. Zmarł w Krakowie 7 lutego 1862 roku. Pochowano go na cmentarzu Rakowickim.
