Urzędnik galicyjski, w okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej referendarz Senatu Rządzącego, autor przygotowanego w 1838 roku projektu ulepszenia obrony przeciwpożarowej, przyjętego w 1840 roku jako prawo o „urządzeniach ogniowych”. Po przywróceniu przez Austriaków Rady Miejskiej uzyskał, wraz dwoma innymi kandydatami, jej rekomendację na urząd wiceprezesa Rady. Gubernator Galicji Wacław Zalewski zatwierdził jego osobę. Paprocki był zastępcą prezesa Rady Józefa Walentego Krzyżanowskiego (nr 669) do jego śmierci 19 kwietnia 1849 roku. W okresie tym zajmował się organizacją Gwardii Narodowej. Po śmierci Krzyżanowskiego nie wybrano nowego prezesa. W tej sytuacji Ignacy Paprocki przez ponad cztery lata był p.o. prezesem Rady, zajmując formalnie nadal urząd wiceprezesa. Za jego rządów w lipcu 1850 roku miasto dotknięte zostało jedną z największych przez stulecia klęsk, wielkim pożarem. Przez lata władze miejskie usuwały zniszczenia i obudowywały obiekty publiczne. Ignacy Paprocki był też wówczas wiceprezesem Komisji Rządowej Pożyczki, mającej wspomagać odbudowę nieruchomości prywatnych, na co zaciągnięto wysoki kredyt rządowy w Wiedniu. W 1850 roku otwierał nowy most łączący Kraków z Podgórzem u wylotu obecnej ulicy Mostowej, nazwany imieniem cesarza Franciszka Józefa; rok później witał cesarza w Krakowie, starym obyczajem wręczając klucze do bram miasta. Przez zwierzchników austriackich był oceniany jako lojalny, lecz bez polotu i „twardej ręki”. Toteż gdy w czerwcu 1853 roku rozwiązano Radę Miejską, nie stanął na czele nowej administracji. Tymczasowym burmistrzem został mianowany Fryderyk Tobiaszek, natomiast Ignacy Paprocki 3 października tego roku otrzymał funkcję starszego Wydziału Miejskiego – mającego zastąpić dawną radę miejską. Wobec problemów z rozgraniczeniem kompetencji między Wydziałem Miejskiem a Magistratem złożył rezygnację, uzasadniając ją słabą znajomością języka niemieckiego, co było aluzją do postępującej germanizacji urzędów miejskich. Z władz miasta odszedł 1 stycznia 1858 roku. Dalsze jego losy nie są znane.
