Ignaz von Nicoledon
Urzędnik austriacki, urodzony około 1774 roku na Węgrzech, w mieście Eperies. Podawał szlachecki rodowód. Od trzynastego roku życia uczęszczał do lwowskich szkół. W roku 1797 został skierowany do pracy w magistracie Krakowa, gdzie przez następne lata był kolejno protokolistą rady miejskiej, jej sekretarzem, radcą oraz członkiem Wydziału Politycznego i Wydziału Sądowego. Według opinii Stanisława Kostki-Zarzeckiego, ówczesnego prezydenta municypalnego Krakowa, obowiązki swoje z wszelką pilnością i dokładnością, przy nienagannym postępowaniu zawsze pełnił. W roku 1815 przeniesiony został do Podgórza, zajętego już od 1813 roku przez garnizon austriacki i podległego władzom wojskowym. W tymczasowym magistracie podgórskim, pozbawionym urzędu burmistrzowskiego, objął obowiązki podsędka i notariusza miejskiego, zamieszkując w Podgórzu, w domu pod numerem 94. Podobnie jak w magistracie krakowskim, zyskiwał uznanie przełożonych (władz wojskowych i cyrkularnych), skoro w 1817 roku wystąpił już jako radca miejski. Z chwilą normalizacji administracji na terenach dotąd objętych prowizoryczną władzą wojskową, urząd cyrkularny w Bochni przedstawił jego kandydaturę na urząd burmistrza Podgórza na pierwszym miejscu listy proponowanych osób – w wyniku tego urząd gubernialny we Lwowie nominował go 1 grudnia 1818 roku. Nikoledon złożył rezygnację z urzędu w 1830 roku, tłumacząc to podupadającym zdrowiem. Zmarł dwa lata później, 7 lipca 1832 roku. Pozostawił żonę Zofię z Sederkowskich, córkę Sewerynę i syna Ignacego. W roku 1857 w urzędowym spisie mieszkańców Krakowa wdowa Zofia odnotowana została jako właścicielka kamienicy położonej przy ul. Floriańskiej (obecnie nr 22), gdzie zamieszkiwał syn Ignacy, nieposiadający własnej rodziny, określony jako „spensjonowany urzędnik”. Wdowa natomiast mieszkała w kamienicy przy Rynku Głównym (obecnie nr 31) wraz z córką pozostającą w panieństwie, na którą kamienica ta była zapisana.
