Hieronymus Zalyassowsky (Zaliaszowski, Żelazowski)
Kupiec, urodzony w Tarnowie, syn tamtejszego rajcy Jana i Katarzyny, córki krakowskiego rajcy Melchiora Weigla (nr 322), brat Jerzego i Stanisława, lekarza i sekretarza Izabeli Jagiellonki, królowej Węgier. Nobilitowany wraz z braćmi na sejmie w Piotrkowie w 1555 roku, pieczętował się herbem Półkozic. W roku 1531 rozpoczął studia na Uniwersytecie Krakowskim. Do prawa miejskiego został przyjęty w 1551 roku. W latach 1561–1565 był ławnikiem sądowym, rok później nominowano go do rady miejskiej na miejsce po zmarłym Jerzym Gutteterze (nr 368). W radzie zasiadał przez prawie 30 lat, do roku 1595 włącznie. Do rady urzędującej, w której pełnił funkcję burmistrza, powoływany był ośmiokrotnie. Po ucieczce Henryka Walezego jako burmistrz postanawił usprawnić obronę miasta (ustalono wówczas między innymi, że na trwogę trębacz ma grać z wieży ratuszowej Bogurodzicę). W 1575 roku powierzono mu pieczę nad pierwszą wieżą od bramy Wiślnej, bronioną przez prasołów, oraz nad sąsiednią wieżą konwisarzy i balwierzy. W 1585 roku posłował w sprawach miasta do Warszawy do króla. Udzielił miastu pożyczki na obronę podczas oblężenia przez arcyksięcia Maksymiliana w 1587 roku. Handlował suknem i winem. Był właścicielem dwóch kamienic przy ul. Floriańskiej (obecnie nr 8 i 53B) oraz wsi Korabniki. W roku 1550 poślubił Małgorzatę, córkę Jana Zatorskiego. Mieli pięciu synów, wśród nich rajcę Hieronima młodszego (nr 441), oraz pięć córek, spośród których Katarzyna poślubiła, jako wdowa, rajcę Stanisława Konrada (nr 408), a Izabela wyszła za rajcę Zygmunta Alantsee (nr 454). Po śmierci żony Hieronim ufundował epitafium, które zostało wmurowane w południową elewację kościoła Mariackiego.
