Hieronymus Pinoccius (Pinoci)
Kupiec, sekretarz królewski, dyplomata i pisarz. Urodzony w 1612 roku w toskańskiej Lukce, w starej rodzinie patrycjuszowskiej ze Sieny, syn Paola, matka pochodziła z Barsottich. Za służbę u Habsburgów rodzina została nobilitowana w roku 1643 przez cesarza Ferdynanda III. Hieronim został przyjęty do krakowskiego prawa miejskiego w 1640 roku, wtedy też objął kantor kupiecki po wuju Wincentym Barsottim. W roku 1645 został sekretarzem królewskim. W tym samym roku wszedł do rady miejskiej, co poprzedził krótkim stażem na urzędzie ławnika Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. W radzie zasiadał do roku 1662, kiedy to otrzymał indygenat, zrezygnował z urzędu i przeniósł się do Warszawy, gdzie pełnił przy dworze służbę dyplomatyczną. W czasie prawie 18 lat na urzędzie rajcy siedmiokrotnie był powoływany do rady urzędującej, pełniąc na przemian z innymi rajcami funkcję burmistrza. Zawodowo zajmował się handlem suknami i winem, miał spółkę z Rafałem Delpace (nr 494). W 1661 roku był redaktorem i wydawcą najstarszego polskiego czasopisma – tygodnika „Merkuriusz Polski” i jego odmiany „Merkuriusz Polski Ekstraordynaryjny”. Miał kamienicę przy Rynku (obecnie nr 15), nazwaną „Pinocińską”, magazyn w Sukiennicach i kram w Bogatych Kramach, był właścicielem dóbr Dzieckowice na Śląsku. Ożenił się z Magdaleną, córką Hieronima Szobera, pasierbicą Rafała Delpace, miał pięciu synów i córkę. Zmarł 28 listopada 1676 roku w Warszawie. Pozostawił okazałą bibliotekę z dziełami z fizyki, astronomii i astrologii, alchemii i medycyny – ponad 350 egzemplarzy znajduje się dziś w Bibliotece Jagiellońskiej.
