Hermannus Phannesmitt (Phanninsit, Phannesnit, Spannensmit)
Ostatni na kazimierskim krześle rajcowskim przedstawiciel być może powiązanych rodzinnie rajców i burmistrzów o przydomku Pfansmeth (Pfannesmit), wskazującym prawdopodobnie na profesję kotlarską – poprzednikami Hermana w radzie miejskiej byli Tilko (nr 1), Jan (nr 13) i Hensil (nr 26). Odnotowany źródłowo w latach 1393–1410. Zajmował się zapewne rzeźnictwem, w każdym razie w 1409 roku był właścicielem jatki mięsnej, która była zresztą przedmiotem długotrwałego sporu toczonego z Janem Schuczlinem. Równocześnie procesował się z rajcą Mikołajem Winloffem (nr 76) o rozliczenia pieniężne. Aktywność we władzach miejskich rozpoczął w ławie miejskiej w 1393 roku. Wówczas to z innymi ławnikami (przewodniczył im wójt Heynko magister – nr 44) potwierdzili transakcję sprzedaży domu położonego przy ul. św. Katarzyny, obok domu Marcina budowniczego, zawartej między Janem synem Henczlina a Janem Axsą. Herman Phannesmit został powołany po raz pierwszy do rady miejskiej w roku 1399. W radzie urzędującej-burmistrzowskiej zasiadał także w latach 1400 i 1403. Był właścicielem domu położonego między domami Brennera (być może rajcy Macieja – nr 69) i rajcy Jana Benischa (nr 60), który zakupił w 1407 roku od Katarzyny de Dowicz, żony Stanisława Lipkonisa Doweschicza, w imieniu której działał opiekun Mikołaj Swenkenfelt. Po roku 1410 ślady aktywności Hermana Phannesmita znikają.
