Hermannus Crancz (dictus Crantz)
Jeden z ówcześnie najbogatszych mieszczan krakowskich. Właściciel wielu nieruchomości, położonych między innymi przy Rynku oraz przy ulicach Sławkowskiej, św. Marka i św. Jana, jak również pustych placów, ogrodów, obiektów gospodarczych, jak kramy czy słodownie.
Za zgodą, papieża Urbana V był fundatorem ołtarza w kościele Mariackim. Wielokrotnie pełnił funkcję mediatora oraz opiekuna wdów i sierot. Herman robił też karierę we władzach miejskich. W latach 1324 i 1325 zasiadał w ławie miejskiej, zdobył praktykę urzędniczą, ale dopiero w 1359 roku po raz pierwszy został powołany do rady miejskiej. Księgi miejskie notują go jako rajcę w kolejnych kilku latach, do roku 1371, w którym to ostatni raz został wzmiankowany na urzędzie rajcy. Miał dom przy Rynku, obok domu Piotra Melczera (nr 88). Zmarł przed 10 lutego 1374 roku, kiedy to synowie Hermana złożyli przed rajcami oświadczenie dotyczące spadku należnego matce - wdowie Małgorzacie - zobowiązując się do spłacenia jej części. Jego córka Dorota została żoną Jerzego Arnsberga starszego (nr 123), zaś pasierbica Małgorzata wyszła za Piotra Neorsę (nr 115).
