Hermannus Crancz (Kranz, Kranch)
Kupiec, ostatni przedstawiciel we władzach miasta zamożnej i wpływowej rodziny Kranczów, z której pochodzili rajcy: Herman starszy (nr 67), Jan starszy (nr 124) i Jan młodszy (nr 205). Herman młodszy został odnotowany w księgach miejskich w latach 1408—1462. Działalność w samorządzie miasta rozpoczął w roku 1437, w ławie miejskiej, w której zasiadał także w latach 1438-1440 i 1442. W kolejnym, 1443 roku, uzyskał powołanie do rady miejskiej, w której w udokumentowany sposób działał do roku 1462. Jako rajca urzędujący w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Jako burmistrz właśnie w 1443 roku wraz z innymi rajcami przyjął zeznanie testamentowe niejakiego Jana Joba. W tym samym roku wraz z Janem Zyndramem (nr 223) przyjmował ostatnią wolę Katarzyny Cloze, żony szklarza. Jako rajca został w 1452 roku wraz z rajcą Marcinem Chmielem (nr 210) zobowiązany uchwałą rady do zwiększenia ilości wody sprowadzanej do miasta, w tym do nadzoru nad budową wodociągu miejskiego. Reprezentował wraz rajcą Michałem Edererem (nr 226) miasto przy przejęciu domu położonego w Piotrkowie, przekazanego miastu przez spadkobierców Jakuba Szczotki w 1462 roku. Miał syna, także Hermana, którego w roku 1454 polecił Zbigniewowi Oleśnickiemu, kardynałowi i biskupowi krakowskiemu, na altarystę w kościele Mariackim.
