Henricus de Nissa (Henus, Henussius, Henusz, Henko Keczer)
Przedstawiciel należącej do elity mieszczan krakowskich rodziny Keczerów, posługujących się przydomkiem „z Kietrza” - od nazwy należącej do nich miejscowości na Śląsku Opolskim. Pochodzili jednak z miejscowości Nysa, stąd drugi przydomek: „z Nysy”. Ojcem Henryka z Nysy był Henryk z Kietrza (nr 12), bratem — Jan z Kietrza (nr 29), Syn znanego rajcy krakowskiego rozpoczął karierę miejską od urzędu ławniczego w 1319 roku, do rady miejskiej wszedł w 1323 roku. Kolejne powołania do rady zamyka rok 1340, w którym jednocześnie powierzono mu urząd wójta, sprawowany także w następnym roku. Henryk był właścicielem trzech ćwierci położonego przy Rynku gruntu, który w 1311 roku sprzedał wójtowi Albertowi (nr 8), W 1320 roku jego żona Katarzyna i jej siostra Kuna przekazały mu połowę kramu. Był właścicielem dworzyszcza przy ul. św. Jana, które w 1321 roku oddał zięciowi Teodorykowi Buchilowi. W kolejnym roku Henryk otrzymał dworzyszcze od Zygfryda z Głuchołazów, krewnego Reynbolda, archidiakona krakowskiego, z prawem archidiakona do dożywotniego zamieszkiwania w nim. Wraz z bratem Janem od 1323 roku posiadał cztery i pół łana przed miastem. Ostatni raz Henryk został odnotowany w księdze miejskiej w 1346 roku, gdy wraz z żoną i szwagierką sprzedali Henslinowi z Legnicy połowę kramu sukiennego.
