Heinrich (Hence, Heyncza) von dem Ketscher (Kescher, Kethher, Kaczer)
Przedstawiciel wpływowej w mieście rodziny Ketscherów. Prawdopodobnie pochodzili z Nysy, byli jednak także właścicielami miejscowości Kietrz położonej na Śląsku, w rejonie Głubczyc, i od nazwy tej miejscowości został utworzony ich przydomek, do którego dodawali czasem wskazanie Nysy jako poprzedniego miejsca zamieszkania. Z rodziny tej wywodziło się kilku rajców i ławników krakowskich. Przed 1312 rokiem Henryk był odnotowywany w radzie w latach 1300, 1303, 1306, 1309 i 1311. Stanął po stronie wójta Alberta (nr 8), zbuntowanego przeciw Władysławowi Łokietkowi, Udział w buncie musiał być na tyle istotny, że książę aktem wydanym w grudniu 1311 roku za zdradę pozbawił go sołectwa w Prądniku. Wtedy Henryk zmienił opcję polityczną i przeszedł na stronę Łokietka, który po ostatecznym zdławieniu buntu powołał go do rady nominowanej przez siebie 14 czerwca 1312 roku. Henryk był zamożnym mieszczaninem, właścicielem kilku domów, między innymi w Rynku naprzeciw kościoła św. Wojciecha, przy ulicach Sławkowskiej, Szczepańskiej i Żydowskiej (obecnie św. Anny), sklepu sukiennego i sołectwa w Prądniku (odzyskanego po konfiskacie). Zmarł przed 1338 rokiem. Pozostawił dwóch synów: Jana (nr 29) i Henryka (nr 28) oraz dwie córki: Małgorzatę, żonę Ludwika z Cieszyna, i Krystynę, żonę Jana z Edel.
Dokument wydany w 1311 roku w Dobczycach, w którym Władysław Łokietek odbiera dobra buntownikom krakowskim, w tym Henrykowi z Kietrza, przekazując je opactwu tynieckiemu – oraz powiększenie zapisu imienia (Archiwum Państwowe w Krakowie, sygn. perg. Ach 11)