Henricus (Hence, Hince) de Dorneburck
Rajca krakowski przez szereg lat zasiadający w radzie miejskiej, jednocześnie zgodnie z obowiązującymi regułami pełniący funkcję burmistrza „w swoim czasie”, to jest na zmianę z pozostałymi rajcami trwającej kadencji. Przed rokiem 1312 był kilkakrotnie wzmiankowany w radzie miejskiej: w latach 1288—1300, 1301, 1303, 1304, 1307 i 1310. Otwiera listę rajców powołanych z rozkazu Władysława Łokietka 15 czerwca 1312 roku po stłumieniu buntu wójta Alberta (nr 8). Nie wchodził do składu władz miejskich w okresie buntu, opowiadając się po stronie legalnej władzy książęcej; otworzył tym sobie drogę do dalszej kariery w mieście. Należał do najstarszych znanych mieszkańców ul. Grodzkiej, gdzie był właścicielem domu i parcel. Miał synów o imionach Heinczko i Franczko oraz córki: Adelajdę, Małgorzatę i Katarzynę, której w 1316 roku przekazał część posiadłości obok swego domu. W 1333 roku Franczko z siostrami, Adelajdą i Małgorzatą, oddali połowę domu przy ul. Grodzkiej Konradowi aptekarzowi — w księdze miejskiej zapisano, że siostry te zwane są „Polkami”. Henryk zmarł przed 27 maja 1323 roku, kiedy to wdowa sprzedała część domu przy ul. św. Jana.
