Henricus (Heincze) institor dictus Sere
Mieszczanin trudniący się kramarstwem, syn Henekina Schere oraz Hilli, córki Heinemana Edela (nr 24). Przez wiele lat sprawował miejskie urzędy: w latach 1319-1327 kilkakrotnie zasiadał w ławie sadowej, w latach 1341—1343 był rajcą miejskim, a w roku 1336 — wójtem prowincjonalnym. Mieszkał w pozostawionym mu przez ojca domu przy ul. św. Floriana (obecnie Floriańska). Jego Żoną była Kunegunda (Kuna), kramarka. Henryk opiekował się jej synem z pierwszego małżeństwa, Hankiem, który w 1329 roku wystąpił przeciwko swojemu ojczymowi i opiekunowi, matce oraz jej dzieciom w sprawie praw do spadku po swoim zmarłym ojcu. Rozstrzygnięcie sprawy między innymi przyznawało Kunegundzie prawo dożywotniego posiadania kramu, istotne ze względu na profesję Henryka. Po jej śmierci pasierb przekazał Henrykowi w 1335 roku połowę kramu w Sukiennicach, określonego w księdze miejskiej jako „kram koło rogu od lewej strony gdy idzie się do kramów”. Ostatnie informacje o Henryku pochodzą z roku 1345, gdy brał udział w sprawie zwrotu Kunczmanowi ławy chlebowej, z której dochody w połowie były przeznaczone na budowlane potrzeby kościoła Mariackiego, a w połowie na naprawę dróg i wyżywienie biednych.
