Gregorius Skropkowic
Prawnik, profesor Uniwersytetu Krakowskiego, syn Macieja. Urodził się 1547 roku w rodzinie chłopskiej w Godzianowie na Mazowszu, po studiach w Krakowie poprzez małżeństwo wszedł do rodziny mieszczańskiej. W swoim gmerku (w kartuszu lemiesz od pługa ostrzem do góry, przeszyty strzałą) podkreślił swoje chłopskie pochodzenie. Immatrykulowany na Uniwersytecie Krakowskim w roku 1560, tytuł doktora obojga praw uzyskał w roku 1586. Dzięki Kolegium Prawników, które miało prawo patronatu kościoła w Koniuszy, otrzymał to probostwo jako prebendę. Do prawa miejskiego został przyjęty w 1599 roku, nie wnosząc przy tym żadnych opłat. Rajcą (bez wcześniejszego zasiadania w ławie miejskiej) został sześć dni później, zajmując miejsce po Danielu Chroberskim (nr 386). W tym czasie tylko jeden raz wszedł w skład rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza przez przypadający na niego czas w trakcie tej kadencji rady. Kilka lat później, gdy w czasie zarazy we wrześniu 1613 roku burmistrz Jakub Roszkowic (nr 458) opuścił miasto, Grzegorz przejął nieoficjalnie jego funkcję. Był prowizorem szpitala św. Ducha w latach 1601–1602. W roku 1603 został profesorem Uniwersytetu Krakowskiego. Wcześniej, w 1586 roku, reprezentował Uniwersytet na sejmie w sprawie konfliktu między uczelnią a kasztelanem żarnowskim Janem Myszkowskim, który napadł na kolegia i bursy w zemście za zabicie przez scholarów jego woźnicy. Na sejmie rok później Grzegorz bronił praw i przywilejów uczelni. Był właścicielem kamienicy przy ul. Grodzkiej (obecnie nr 23), którą wniosła jego żona Zofia, córka Jana Bylińskiego, ślusarza krolewskiego, z którą ożenił się około roku 1596. Miał dzieci: Ludwika, bernardyna i hagiografa zmarłego w 1657 roku, Jana, Dorotę, Zofię i Annę. Zmarł w 1613 roku w Krakowie.
