Gregorius (Grygier) Drąskowic
Kazimierzanin, syn szypra i rajcy Adama Drążkowicza (nr 284) oraz Barbary. Idąc w ślady ojca, karierę rozpoczął od urzędu ławniczego – ławnikiem był w latach 1640–1642. W roku 1640 wraz z ojcem Adamem skarżył się przed sądem wielkorządowym na rajcę Adama Wachlikowicza (nr 292), poborcę podatku czopowego, który w odpowiedzi na ich postulat udzielenia ulgi w tym podatku dopuścić się miał obrazy słownej oraz zarzucił Grzegorzowi Drążkowiczowi, w niewiadomym kontekście, krzywoprzysięstwo. Do rady miejskiej wszedł z ławy w roku 1643, zasiadł w niej na krześle opuszczonym po śmierci Jana Wolnego młodszego (nr 294). Rajcą był przez niecałe siedem lat, czterokrotnie zasiadał w radzie urzędującej-burmistrzowskiej. Na pierwsze trzy lata jego udziału w radzie urzędującej przypadły kwestie związane z ulokowanym na terenie Kazimierza miastem żydowskim: w roku 1643 miało miejsce uchwalenie zakazu handlu w sklepach żydowskich w niedziele i święta oraz, w tym samym roku, na polecenie Władysława IV Wazy zabezpieczenie bytu pogorzelcom po wielkim pożarze w mieście żydowskim, w końcu w 1645 roku zawarcie ugody między gminą żydowską a cechem karczmarzy kazimierskich, który był reprezentowany przez władze miasta (ugoda ta miała szerszy wymiar, między innymi zakazywała Żydom budowania swych domów i magazynów na murach miejskich). Grzegorz Drążkowicz odziedziczył po ojcu dom, w 1649 roku wyposażony w stajnie dla koni, położony w podmiejskim rejonie Kazimierza, na Podbrzeziu (w obrębie dzisiejszych ulic Podbrzezie, Miodowej i Dajwór). Żonaty był z Jadwigą z domu Wołówną, odnotowaną w 1645 roku. Zmarł w 1649 roku, pochowany został w kościele Bożego Ciała. Na zwolnione po nim miejsce w radzie nominację uzyskał Maciej Bryski (nr 302).
