Gerhardus Pryiami
Kupiec sukienny, zarządca mennicy królewskiej, pochodzący z Lukki we włoskiej Toskanii. Do krakowskiego prawa miejskiego przyjęty w 1631 roku. Z jego usług finansowych korzystali Władysław IV i Jan Kazimierz, kredytował Lubomirskich i Ossolińskich. W latach 1648–1650 zarządzał mennicą krakowską, bił dukaty, półtalary i talary z monogramem G.P. Był ławnikiem w Sądzie Wyższym Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. W roku 1654 otrzymał nominację do rady miejskiej, w której zajął miejsce po Krzysztofie Schedlu (nr 481). Siedmiokrotnie wchodził do rady urzędującej i pełnił w ramach podziału kadencji między rajcami funkcję burmistrza. W latach 1655 i 1659 był lonerem. Według niechętnych mu relacji w okresie „potopu” urządził bankiet dla Szwedów, hojnie obdarowując okupacyjnego gubernatora Krakowa generała Paula Wirtza, aby uniknąć wysokiego opodatkowania; istotnie, zapłacił dziesięciokrotnie niższą kwotę okupu niż inni kupcy. Po wyzwoleniu Krakowa zajmował się poborem nowego podatku trzech groszy od kwarty wina od kupców, winiarzy i szynkarzy. Użyczał miastu kwot na bieżące wydatki, w tym prezenty dla królowej; długi te miasto spłacało jeszcze jego potomkom. Miał kamienicę przy Rynku (nr 41A). Kolekcjonował obrazy. Był dwukrotnie żonaty: z Justyną z Cieniowiców oraz Zuzanną z Szoberów. Zmarł po 25 listopada 1670 roku, pozostawił trzech synów: Jerzego Aleksandra, sekretarza królewskiego i wydawcę gazet, Jana Baptystę i Jacka Ferdynanda, dominikanów pod imionami Stefana i Hiacynta, oraz trzy córki, wśród nich Wiktorię, żonę rajcy Michała Behma (nr 554). Miejsce po nim w radzie zajął Jan Kortyn (nr 537).
