Fridericus Gallicus
Przedstawiciel licznych mieszczan krakowskich noszących miano Gallicus, co ówcześnie oznaczało Włochów Genueńczyków. Pojawili się w Krakowie w drugiej dekadzie XIV wieku. Fryderyk należał do tych, którzy osiągnęli znaczniejszą pozycję w mieście. W latach 1337—1343 był kilkakrotnie powoływany do ławy miejskiej, a w roku 1343 uzyskał nominację do rady miejskiej. Pierwszy raz odnotowano go w księdze miejskiej w roku 1324, gdy sprzedał kram sukienny Heinemanowi zwanemu Edel (nr 68). Był spokrewniony z rodzinami Keczerów i Wierzynków — spadkobierców Henryka z Kietrza (nr 12), między którymi był Mikołaj Wierzynek starszy (nr 33). W 1338 roku zrzekli się oni na korzyść Fryderyka praw do domu, w którym wcześniej mieszkał Henryk z Kietrza. Fryderyk pozostawił syna Piotra, który podobnie jak ojciec otrzymywał od kolektorów Kamery Apostolskiej znaczne kwoty pieniężne na przechowywanie w depozyt, z obowiązkiem ich rozliczenia i przesłania do bankierów papieskich rezydujących we Flandrii. Córka Fryderyka była żoną Mikołaja, wójta krakowskiego w 1351 roku, określanego w aktach mianem„Mikołaj zięć Fryderyka Galikusa", co wyraźnie świadczy o pozycji rajcy Fryderyka w mieście.
