Franciscus Wagrowic
Rajca kazimierski, być może tożsamy z odnotowanym w 1672 roku lonerem Franciszkiem Wagrowiczem lub też jego krewny, może syn. Jako rajca został odnotowywany w latach 1706 i 1707, jednak nie w księgach miejskich, pełnych w tym czasie luk i niestaranności, lecz w aktach metrykalnych kościoła Bożego Ciała, gdy świadkował w różnych uroczystościach; wzmiankowana tam jest również jego żona Regina. Rajcostwo jego zostało potwierdzone także w księdze Arcybractwa Paskowego św. Augustyna i św. Moniki pod wezwaniem Matki Boskiej Pocieszenia przy kościele św. Katarzyny, gdzie był podskarbim i bez zgody starszych brackich zastawił szereg przedmiotów, wśród nich u Zbroińskiego z Biskupia cztery srebrne blachy z kościelnych ławek brackich – po śmierci rajcy Franciszka starsi bractwa układali się w tej sprawie z jego spadkobiercami.
Z księgi inskrypcji Arcybractwa Paskowego św. Augustyna i św. Moniki pod wezwaniem Matki Boskiej Pocieszenia przy kościele św. Katarzyny w Kazimierzu z 1788 roku: fragment wpisu aktu sporządzonego po śmierci rajcy Franciszka Wagrowicza, podskarbiego brackiego, zatem po roku 1707, w związku z zastawieniem bez zgody bractwa cennych ruchomości – zbliżenie zapisu imienia i urzędu (Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. Aug. 446, s. 15)