Francesco Toriani
Architekt pochodzący z Tessynu we Włoszech, mistrz cechowy. Kawaler Złotej Ostrogi, sekretarz i serwitor królewski. W 1712 roku dostał się do ławy miejskiej. Wcześniej (od 1709 roku) wchodził w skład quadragintaviratu. W 1718 roku został wybrany na urząd rajcy po zmarłym Janie Stanisławie Dzidowskim (nr 570). W ciągu swojej dwudziestosześcioletniej kadencji aż dwunastokrotnie pełnił funkcję burmistrza. Kilka razy powierzano mu obowiązki lonera. Był wielokrotnym deputatem miasta na sejmiki i sejmy, w 1711 roku posłował do Augusta II, w 1709 roku dostarczył do Tarnowa 5100 złotych kontrybucji dla Szwedów. Był autorem projektu bramy tryumfalnej na ul. Grodzkiej (rysunek zachował się do dziś w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej) z okazji uroczystego wjazdu Augusta III do Krakowa. Jako architekt uzyskał sławę przede wszystkim przebudową kamienicy nr 9 przy Rynku na pałac, przeprowadzoną dla kasztelanowej krakowskiej, hetmanowej wielkiej koronnej Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej. Od 1723 roku przeprowadzał remont i barokizację kościoła Mariackiego. W latach 1738–1740 brał udział w naprawie zamku na Wawelu i wzmocnieniu jego fortyfikacji. Posiadał kamienicę przy Rynku (obecnie nr 11). Jego żoną była Elżbieta – córka szewca Jakuba Dyxy i Reginy. Miał z nią sześcioro dzieci, w tym synów: Karola, który został rajcą (nr 605) i ożenił się z córką rajcy Stanisława Mamczyńskiego (nr 594), Franciszka, Jana, Adama, oraz córki: Teresę, która została żoną rajcy Franciszka Soldadiniego (nr 602), i Mariannę. Zmarł przed 19 grudnia 1744 roku. Jego miejsce w radzie zajął dopiero w roku 1747 Baltazar Hintz (nr 619).
