Franciscus (Franczke) Neorse (Neorz, Nieorza)
Mieszczanin krakowski, odnotowany w księgach miejskich w latach 1393—1435. Był synem rajcy Piotra Neorsy (nr 115). Franciszek rozpoczął karierę w samorządzie miejskim od urzędu ławnika sądowego, który pełnił w latach 1409 i 1412. Tak przygotowany, w roku 1414 zasiadł w radzie miejskiej, wielokrotnie uzyskując nominacje do rady urzędującej. Wzmiankowany jest w radzie do roku 1435, zatem urząd ten sprawował ponad 20 lat. W roku 1426, w trakcie zasiadania w radzie miejskiej, został wójtem sądowym. Jako rajca w 1434 roku brał udział w spornej sprawie, w której sędziowie polubowni orzekli, że rajcy miasta Krakowa, reprezentowani między innymi przez Franciszka Neorzę, mają płacić 10 grzywien groszy szerokich rocznie z łaźni zwanej żydowską na rzecz altarysty ołtarza Męczenników w kościele Mariackim. Franciszek był bratem Benigny, żony Mikołaja Rotchina, i Doroty, żony Mikołaja Freientetera, z którym matka Franciszka toczyła sądowy spór o spadek po Piotrze Neorzy. W 1393 roku Franciszek wydał zgodę matce Małgorzacie, działającej poprzez opiekuna prawnego rajcę Jana Piczczina starszego (nr 135), na sprzedaż połowy domu położonego obok domu rajcy Hermana Krancza starszego (nr 67).
